Ban Chiang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanowisko archeologiczne
Ban Chiang[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Tajlandia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

III

Numer ref.

575

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1992
na 16. sesji

Położenie na mapie Tajlandii
Mapa konturowa Tajlandii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stanowisko archeologiczneBan Chiang”
Ziemia17°32′55,0″N 103°21′30,0″E/17,548611 103,358333

Ban Chiang (taj. แหล่งโบราณคดีบ้านเชียง) – stanowisko archeologiczne w północno-wschodniej Tajlandii, w 1992 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

W 1966 roku natrafiono tu na pozostałości osady i cmentarzyska z epoki brązu z IV tysiąclecia p.n.e. Na obszarze wykopalisk odnaleziono gliniane naczynia, pokryte czerwonymi wzorami na żółtym tle, oraz przedmioty z brązu. Metoda obróbki brązu nie wskazuje na wpływy cywilizacji chińskiej, co sugeruje istnienie w Ban Chiang niezależnego ośrodka cywilizacyjnego w IV tysiącleciu p.n.e. Odkrycie to zmieniło pogląd historyków o Azji Południowo-Wschodniej jako o obszarze zacofanym kulturowo w tej epoce.

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tajlandia, seria: Przewodnik Pascala, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2005, s. 436