Baltazar (poemat)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Baltazarpoemat Jana Kasprowicza[1], pochodzący z cyklu Z motywów biblijnych. Utwór jest napisany strofą spenserowską, czyli zwrotką dziewięciowersową rymowaną ababbcbcc[2]. Strofy te są o tyle nietypowe, ze składają się z wersów dziewięciozgłoskowych i trzynastozgłoskowych, a nie jedenastozgłoskowych i trzynastozgłoskowych[2]. Poemat jest oparty na przekazie biblijnej Księgi Daniela, a jego bohaterem jest babiloński władca Baltazar.

Baltazar, dumny władca świata,
Skrzydlate w świat rozesłał gońce,
Gdzie ranna zorza wieńce splata
I gdzie zachodzi krwawe słońce:
»Opuśćcie niebios jasne końce,
Do jaśniejszego spieszcie grodu —
Lenniki króla i obrońce
Niech złożą hołd swój, czynsz narodu,
I uczt skosztują żaru i słodkiego chłodu« —

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kasprowicz Jan, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-07].
  2. a b Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 291-292. ISBN 83-85220-79-8.