Augustyn Waluś

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Waluś
Kornel
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1895
Sopotnia Mała

Data śmierci

17 grudnia 1967

Przebieg służby
Siły zbrojne

c. i k. Armia
Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

Komenda Główna AK

Stanowiska

szef Oddziału IV

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Augustyn Tadeusz Waluś[a] ps. „Kornel” (ur. 24 sierpnia 1895 w Sopotni Małej, zm. 17 grudnia 1967) – podpułkownik dyplomowany piechoty Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 sierpnia 1895 w Sopotni Małej, w ówczesnym powiecie żywieckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Pawła[3][4] i Anny z domu Droździk[5]. W marcu 1914 wstąpił do Związku Strzeleckigo w Żywcu i pełnił w nim funkcję adiutanta komendy powiatowej[6]. W czerwcu 1914 ukończył naukę w klasie VII i zdał egzamin dojrzałości w c. k. Wyższej Szkole Realnej w Żywcu[7].

13 września 1914 został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii i przydzielony do Pułku Piechoty Nr 56 w Wadowicach[7]. W listopadzie tego roku został przeniesiony do Pułku Piechoty Nr 99 w Znojmie, gdzie ukończył szkołę oficerów rezerwy[8]. W czerwcu 1915 został przeniesiony do Pułku Piechoty Nr 100 w Piotrkowie, a w sierpniu tego roku skierowany na front rosyjski[8]. 12 października 1915 został ranny[9][2]. Był wówczas kadetem aspirantem w 11. kompanii pułku[2]. W kwietniu 1916, po zakończeniu leczenia, wrócił do Kadry Pułku Piechoty Nr 100 w Piotrkowie[8]. W maju ponownie wysłany na front[8]. W lipcu został odkomenderowany do Pułku Piechoty Nr 20[8]. Na stopień porucznika rezerwy (niem. Leutnant) został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916[1]. 30 listopada 1916 dostał się do rosyjskiej niewoli[8]. W lipcu 1918, po uwolnieniu z niewoli, wrócił do Kadry Pułku Piechoty Nr 100, gdzie po przeprowadzonej rehabilitacji został skierowany na dwumiesięczny urlop[8].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Służył w 15 Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 105. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W kwietniu tego roku został wyznaczony na stanowisko oficera sztabowego pułku[11][12]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu na stanowisko dowódcy batalionu[13]. Z dniem 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego Kursu 1930/32[14][15]. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[16]. Pełnił służbę na stanowisku szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[17]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do 22 Pułku Piechoty w Siedlcach na stanowisko dowódcy batalionu[18]. W 1939 pełnił służbę w DOK VIII w Toruniu na stanowisku szefa Wydziału Mobilizacji i Uzupełnień[19][20].

W styczniu 1944 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału IV Kwatermistrzowskiego Komendy Głównej Armii Krajowej[20].

Był żonaty, miał dwie córki: Teresę (ur. 23 stycznia 1927) i Alicję (ur. 9 stycznia 1931)[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako August Waluś[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 300, 801.
  2. ↑ a b c Lista strat nr 326. k. u. k. Kriegsministerium, 1915-12-01, s. 5..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-14]..
  4. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-14]..
  5. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  6. ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
  7. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3, 4.
  8. ↑ a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 4.
  9. ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 31, 183.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 6.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 799.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.
  17. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 258.
  19. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 524.
  20. ↑ a b Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 466.
  21. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 481.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 13.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Augustyn_Waluś&oldid=68844578”