Arthur Benjamin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arthur Benjamin
ilustracja
Imię i nazwisko

Arthur Leslie Benjamin

Data i miejsce urodzenia

18 września 1893
Sydney

Pochodzenie

australijskie

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1960
Londyn

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista

Arthur Leslie Benjamin[1] (ur. 18 września 1893 w Sydney, zm. 10 kwietnia 1960 w Londynie[2][3]) – australijski kompozytor i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn maklera giełdowego. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku sześciu lat[1]. Uczęszczał do Brisbane Grammar School[1]. W latach 1911–1914 studiował w Royal College of Music w Londynie[2], gdzie jego nauczycielami byli Charles Villiers Stanford (kompozycja) i Frederick Cliffe (fortepian)[3]. Podczas I wojny światowej służył na froncie w szeregach 7 Pułku Piechoty i Royal Flying Corps[1]. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do Australii, gdzie od 1919 roku wykładał w konserwatorium w Sydney. Już w 1921 roku powrócił jednak do Londynu, obejmując w 1926 roku klasę fortepianu w Royal College of Music[1][2][3]. Do jego uczniów należał Benjamin Britten[1].

Od 1940 do 1945 roku dyrygował orkiestrą Canadian Broadcasting Corporation[1]. W 1945 roku ponownie osiadł w Londynie, gdzie mieszkał do śmierci[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Tworzył w idiomie neoromantycznym, z wpływami muzyki tanecznej i latynoamerykańskiej[3]. Skomponował m.in. opery The Devil Take Her (1931), The Tale of Two Cities (1949–1950) i Mañana (1956), koncert na obój i smyczki (1942), Cotillon (1938), Prelude to Holiday (1940), symfonię (1944–1945), Elegy, Waltz and Toccata na altówkę, fortepian i orkiestrę (1945), From San Domingo (1945), Scherzino na fortepian (1936), 3 Mystical Songs (1925), dwa kwartety smyczkowe[3]. Największą popularność zdobył sobie jednak jako autor muzyki popularnej i filmowej, w tym cieszącego się dużym powodzeniem utworu Jamaican Rumba (1938)[1][2].

Jako pianista grał podczas prapremierowego wykonania koncertów fortepianowych Herberta Howellsa (1913) i Constanta Lamberta (1931)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j The Palgrave Dictionary of Anglo-Jewish History. edited by William D. Rubinstein, Michael Jolles and Hilary L. Rubinstein. New York: Palgrave-Macmillan, 2011, s. 72. ISBN 978-1-4039-3910-4.
  2. a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 264–265. ISBN 83-224-0113-2.
  3. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 64. ISBN 0-674-37299-9.