Antonin Bajewski

Błogosławiony
Antonin
	prezbiter i męczennik
Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1915 ; Wilno
Data i miejsce śmierci	8 maja 1941 ; Auschwitz-Birkenau
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 czerwca 1999; Warszawa; przez Jana Pawła II

Antonin Bajewski OFMConv (Jan Eugeniusz Bajewski) (ur. 17 stycznia 1915 w Wilnie, zm. 8 maja 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa, jeden z najbliższych współpracowników św. Maksymiliana, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Wilnie. W 1933 roku ukończył tu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.^[1]Święcenia przyjął w maju 1939 w Krakowie. Był redaktorem Miles Immaculatae^[2]. Był wybitnie uzdolnionym lingwistą z zakonu franciszkanów konwentualnych.

Gestapo aresztowało go wraz z czterema innymi ojcami 17 lutego 1941. Po przewiezieniu z Pawiaka, gdzie dzielił los św. Maksymiliana, do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau, katowany był przez SS-manów koronką franciszkańską (różańcem franciszkańskim – noszonym przy boku). Chory na tyfus, wspierał współwięźniów chorych fizycznie i duchowo, szczególnie przez sakrament spowiedzi. Powtarzał często: „Z Chrystusem jestem przybity do krzyża”^[a]. Umarł ze słowami na ustach: „Jezus i Maryja”.

Bł. o. Jan Antonin Bajewski wyróżniał się wielką pobożnością i delikatnością wobec ludzi.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.