Ania Goledzinowska

Edytuj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ania Goledzinowska
Ilustracja
Prawdziwe nazwisko

Anna Golędzinowska

Data i miejsce urodzenia

22 października 1982
Warszawa

Agencja

Agencja Aktorska JMC Warszawa

Wzrost (cm)

173

Masa ciała (kg)

52

Kolor włosów

blond

Kolor oczu

szaroniebieskie

Kolor skóry

biała

Multimedia w Wikimedia Commons

Ania Goledzinowska, właściwie Anna Golędzinowska – polska modelka, aktorka, prezenterka telewizyjna pracująca i mieszkająca we Włoszech.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

We Włoszech mieszka od 1999. Padła tam ofiarą oszustwa i zmuszano ją do pracy w nocnym klubie. Swoją historię początków pracy we Włoszech opowiedziała w 2008 w programie Rozmowy w toku w odcinku pt. „Handel żywym towarem”[1].

Karierę modelki rozpoczęła w Mediolanie, gdzie uczestniczyła w pokazach mody, m.in.: Italian Fashion, Pianegonda, Masca, Byblos, Cerutti, Moda Mare Positano, Chanel, Irge, Bozart Gioielli, Brelil Profesional, Sportland, Garelli[2]. Wygrała casting i dostała się do finału włoskiej edycji reality show „Uomini e donne” („Kawaler do wzięcia”) w Canale 5[3]. W latach 2006–2007 uczęszczała na zajęcia z aktorstwa w szkole „Il Faro”, a od 2007 rozpoczęła naukę w „The Actor’s Academy” w Mediolanie.

Jest prezenterką telewizyjną. Zagrała w O La Va O La Spacca i włoskim serialu Love Bugs 2. Wystąpiła we włoskiej edycji „Tańca z gwiazdami”. W Polsce była gościem programów telewizyjnych: Dzień Dobry TVN i talk-show Rozmowy w toku w telewizji TVN w 2008[4]. W 2008 włoskie gazety opisywały jej romans z księciem Wenecji i Piemontu Emanuelem Filibertem[5].

W lutym 2011 we Włoszech wyszła jej książka Con Occhi Di Bambina (polskie tłumaczenie pt. Ocalona z piekła)[6][7]. W 2014 wyszła jej druga książka o tematyce religijnej dla młodzieży Dalle Tenebre alla Luce. W 2016 wyszła w Polsce jej trzecia książka, pt. Jestem grzesznikiem[8].

Będąc w związku od trzech lat z Paolo Enrico Berettą[9] (siostrzeńcem Silvia Berlusconiego), w 2011 zostawiła swoje dotychczasowe życie i zamieszkała klasztorze w Medziugorie[10]. Założyła w Medjugorje razem z Ojcem Renzo Gobbi inicjatywę Czyste Serca dla młodzieży która działa we Włoszech. Jest to inicjatywa, która promuje czystość przedmałżeńską i jej symbolem jest obrączka czystości[11].

Od 2015 roku współpracuje z włoską gazetą „La Croce Quotidiano”[12] i jest prezesem inicjatywy Czyste Serca (Cuori Puri)[13].

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

  • Koncert – Gala 30-lecie czasopisma Brulion dla TVP2 – prowadząca (2016)[14]
  • „Powiedzieć Tak” – film dokumentalny (2013)
  • videoclip z Dik Dik dla programu „Ciak, si canta!”, Rai Due
  • „Punto 7 Finanziamenti” – reklama
  • „Ballando Cantando” – koprezenterka – Canale Italia
  • „La Canzone Piu Bella” Anni 70 – prezenterka – Canale Italia
  • „Viva Sanremo” – prezenterka – Canale Italia
  • „La Canzone Piu Bella” Anni 60 – prezenterka – Canale Italia
  • Cosi fan tutte (sitcom) – jako córka Pana Faccini
  • reklama dla SkySport „Nivea for men”
  • Charts Music By Carmen Electra MTV
  • „Diretta Stadio” – Gold 7
  • O La Va O La Spacca (serial) – Canale 5
  • Sailing Channel – Sky (Salone Nautico Genova)
  • Love Bugs 2 (sitcom) – jako Ludmilla
  • „Gas Up” – prezenterka programu
  • „Hot” – Match Music – koprezenterka programu
  • Anche Crozza Legge Dante – jako prostytutka
  • Gialappas (Mai Dire Martedi) Italia 1
  • Showgirl – „Ballando Cantando”
  • „Musica Insieme” – prezenterka programu z Marco Predolin
  • „Corona Non Perdona” – videoclip
  • Mr.Lip (sitcom) – jako pielęgniarka
  • Gialappas – „Rai Dire Gol”

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Ocalona z piekła. Wyznania byłej modelki, Edycja Świętego Pawła (2012); książka ta została nagrodzona statuetką Feniks 2013 w kategorii najlepsza książka roku dla młodzieży[15], wyd. we Włoszech jako Con occhi di bambina (2011)[16] oraz Salvata dall Inferno (2014)[17]
  • Dalle Tenebre alla Luce, wyd. SugarCo, (2014)[18]
  • Z ciemności do światła, wyd. Edycja Św. Pawła (2015)[19]
  • Jestem grzesznikiem. Na spowiedź nigdy nie jest za wcześnie, wyd. Edycja Św. Pawła (2016)[8]
  • Ti Perdono, wyd. SugarCo (2016)[20]

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Statuetka Feniks – Ocalona z piekła. Wyznania byłej modelki – w kategorii najlepsza książka roku dla młodzieży 2013[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ania Golędzinowska. Poderwała włoskiego księcia – Wiadomości24
  2. ↑ Anna Golędzinowska [online], Agencja Aktorska JMC Studio [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10].
  3. ↑ Wprost 24 – Polka poderwała włoskiego księcia
  4. ↑ Świadectwo Anny Golędzinowskiej [online], eprudnik.pl [dostęp 2016-05-21].
  5. ↑ Ania Goledzinowska e la sua svolta di vita | Movida [online], movida.tgcom24.it [dostęp 2016-05-21].
  6. ↑ Ania Goledzinowska: Ocalona z piekła. [dostęp 2012-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].
  7. ↑ Ocalona z piekła. Wyznania byłej modelki [online], edycja.pl [dostęp 2017-01-23].
  8. ↑ a b Jestem grzesznikiem. Na spowiedź nigdy nie jest za wcześnie [online], edycja.pl [dostęp 2016-05-21].
  9. ↑ Giacomo Galeazzi, La parabola di Ania, l’ex top model rinasce a Medjugorie [online], LaStampa.it, 26 września 2011 [dostęp 2016-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-11] (wł.).
  10. ↑ The model who gave up Chanel for a life of prayer www.catholicherald.co.uk. [dostęp 2012-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)].
  11. ↑ Cuori Puri - Castità Prematrimoniale [online], Cuori Puri [dostęp 2016-05-21] (wł.).
  12. ↑ la croce quotidiano | Salvati dall’inferno [online], salvatidallinferno.wordpress.com [dostęp 2016-05-21].
  13. ↑ Cuori Puri [online], Cuori Puri [dostęp 2016-05-21] (wł.).
  14. ↑ 30-lecie bruLionu [online], TVP, 7 października 2016 [dostęp 2016-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-10].
  15. ↑ a b DEON.pl, FENIKS 2013 dla Półtawskich – rozdano nagrody, „DEON.pl” [dostęp 2016-10-10] (pol.).
  16. ↑ Annamaria Capozzi, Ania Goledzinowska, con occhi di bambina [online], GossipNews, 14 marca 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-03-16] (wł.).
  17. ↑ Salvata dall Inferno www.unilibro.it
  18. ↑ Dalle Tenebre alla Luce www.unilibro.it
  19. ↑ Z ciemności do światła Jak żyć w czystości serca [online], edycja.pl [dostęp 2016-05-21].
  20. ↑ Mondadori Store Team, Ti perdono. Confessione e misericordia - Ania Goledzinowska, Renzo Gobbi [online], mondadoristore.it [dostęp 2016-10-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ania_Goledzinowska&oldid=69414682”