Alojzy Feliks Szamowski
 Prus I | |
| podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Alojzy Feliks Szamowski herbu Prus (ur. 1805 w Okoleńcu, zm. 13 lipca 1869 w Modrzewku) – polski szlachcic i wojskowy, kawaler Krzyża Złotego Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Podczas powstania listopadowego był podchorążym w 6 Pułku Piechoty Liniowej. 14 marca 1831 roku został odznaczony Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari, a 3 maja 1831 roku został awansowany do stopnia podporucznika[1]. Po bitwie pod Ostrołęką trafił do niewoli rosyjskiej i został skazany na zesłanie do guberni wiackiej, z zesłania powrócił w maju 1832 roku[1].
Po rodzicach odziedziczył wieś Wólka, a po śmierci brata Dominika Szamowskiego został także właścicielem Rgielewa[1]. Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsza żona, Antonina z Bojkowskich zmarła 18 grudnia 1843 roku w wieku 21 lat. W 1846 roku ożenił się powtórnie, z 23-letnią Marianną Rudnicką. Po ślubie został właścicielem dóbr Kamieniec[1]. Para miała dwójkę dzieci – córkę Felicję (ur. 1852) i syna Eugeniusza Alojzego (ur. 1855)[1].
Zmarł 13 lipca 1869 roku we wsi Modrzewek[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Marek Rezler, Grażyna Niewiarowska, Ryszard Jałoszyński, Pełni nadziei i męstwa. Płk. Józef Byszewski oraz inni uczestnicy powstania listopadowego z Ziemi Kłodawskiej, Towarzystwo Samorządowe w Koninie, 2020, s. 43, ISBN 978-83-959624-0-0.