Aleksandra (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandra
Александра
Gatunek

wojenny

Data premiery

25 maja 2007
7 grudnia 2007 (Polska)

Kraj produkcji

Rosja
Francja

Język

rosyjski, czeczeński

Czas trwania

95 min

Reżyseria

Aleksander Sokurow

Scenariusz

Aleksander Sokurow

Główne role

Galina Wiszniewska

Muzyka

Andriej Sigle

Zdjęcia

Aleksandr Burow

Scenografia

Dmitrij Malich-Konkow

Kostiumy

Lidia Kriukowa

Montaż

Siergiej Iwanow

Produkcja

Andriej Sigle
Dmitrij Gierbaczewski

Wytwórnia

Proline-film
Rezo Productions

Aleksandra (org. Александра) – rosyjsko-francuski film wojenny z 2007 roku w reż. Aleksandra Sokurowa.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Tytułowa Aleksandra (Aleksandra Nikołajewna) to starsza pani, która przyjeżdża do Czeczenii w odwiedziny do swojego wnuka Denisa – kapitana zwiadu. Pomimo wieku nie straszne są jej trudy podróży, znosi dzielnie jazdę w towarowym wagonie i transportem opancerzonym. W samej bazie, w prymitywnych warunkach także potrafi się odnaleźć. Interesuje ją wszystko, od tego co jedzą żołnierze, po sprzęt i uzbrojenie. Jednocześnie nie podporządkowuje się żadnym nakazom ani zakazom. Jest przede wszystkim kobietą, a żołnierze to dla niej po prostu dzieci. Jako osoba inteligentna i pełna ciepła potrafi odnaleźć wspólny język nawet z miejscowymi mieszkańcami.

Sokurow podchodzi bardzo ciekawie do tematu wojny. W filmie nie ma scen walki, nie ma krwi ani kalectwa, drastycznych momentów czy patosu. Aleksandra jest obserwatorem i widać, że nie ma ochoty ani zamiaru nikogo oceniać czy krytykować. Film nie jest moralitetem, a jednak daje do myślenia, gdyż zachowanie Aleksandry wydobywa z tła wojennego braki – brak poczucia bezpieczeństwa, brak ciepła, brak snu czy brak normalnych posiłków. Żołnierze z podkrążonymi oczami, pustymi żołądkami i z duszą na ramieniu dziarsko tuptają po bazie ciężkimi buciorami, niemalże recytując to, co im się każe mówić i myśleć. Dziesiątki spoconych półnagich ciał tłoczą się w dusznych namiotach, stanowiąc całkowite przeciwieństwo elegancko uczesanej i pełnej gracji babci, która chadza własnymi drogami[1].

Główne role[edytuj | edytuj kod]

i inni.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kwiecińska-Sobek, ...

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]