Aleksandr Korotkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Korotkow
Александр Михайлович Коротков
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1909
Moskwa

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1961
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1928–1961

Formacja

OGPU
NKWD
KGB

Jednostki

GUGB
I Zarząd Główny KGB

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD)

Aleksandr Michajłowicz Korotkow (ros.  Александр Михайлович Коротков; ur. 9 listopada?/22 listopada 1909 w Moskwie, zm. 27 czerwca 1961 tamże) – radziecki sportowiec, funkcjonariusz służb specjalnych i wojskowy (generał major).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1923 rozpoczął sportową karierę zawodnika bandy, grając jako napastnik w 5 klubowym zespole Mossowieta, a od 1924 w moskiewskim Dynamo.

Od grudnia 1928 był pracownikiem organów wywiadu (OGPU-NKWD), funkcjonariusz Wydziału Zagranicznego (INO) OGPU/NKWD ZSRR, od kwietnia 1936 do grudnia 1937 formalnie w Przedstawicielstwie Handlowym ZSRR w Berlinie, później przebywał nielegalnie w Paryżu, od 1938 pracownik Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, od 20 grudnia 1936 porucznik bezpieczeństwa państwowego. Od maja 1939 zastępca szefa Oddziału 1 Wydziału 5 Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego, od grudnia 1940 do lipca 1941 3 sekretarz Pełnomocnego Przedstawicielstwa ZSRR/zastępca rezydenta NKWD w Berlinie pod pseudonimem Stiepanow, od 18 lipca 1941 starszy porucznik, a od 5 września 1941 kapitan bezpieczeństwa państwowego. W latach 1941-45 był szefem wydziału niemieckiego Pierwszego Głównego Zarządu (PGU) NKWD, 11 lutego 1943 awansowany na podpułkownika, a 23 lutego 1943 pułkownika bezpieczeństwa państwowego, od 1946 do 1950 zastępcą szefa PGU MGB ZSRR, a od 1954 do 1957 zastępcą szefa Pierwszego Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego. 14 stycznia 1956 mianowany generałem majorem KGB. Od 1957 był oficjalnym przedstawicielem KGB przy MBP NRD.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I 4 medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]