Aleksander Ringman

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Ringman
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1883
Małobądz

Data śmierci

8 maja 1938

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Aleksander Ringman (ur. 23 stycznia 1883 w Małobądzu, zm. 8 maja 1938) – działacz niepodległościowy, inżynier, radca ministerialny, ekonomista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 stycznia 1883 w Małobądzu (obecnie dzielnica Będzina), w rodzinie Jana Gustawa i Antoniny z Wasilewskich (ur. 27 czerwca 1849 w Warszawie), pośmiertnie odznaczonej Medalem Niepodległości[1][2][3][4].

Był bratem Antoniny Julii (ur. 12 stycznia 1873), odznaczonej Krzyżem Niepodległości[5][6], Edwarda (ur. 11 października 1880, zm. 1924), żołnierza Legionów Polskich, pośmiertnie odznaczonego Krzyżem Niepodległości[7][8], Leona ps. „Słaby” (ur. 9 marca 1886), odznaczonego Medalem Niepodległości[9][10] i Pelagiusza (ur. 17 czerwca 1890, zm. 1913), pośmiertnie odznaczonego Medalem Niepodległości[11][4], który jako trzynastolatek przemycał bibułę i broń z Katowic[12].

Aleksander w 1902 został wydalony z VI klasy szoły realnej w Sosnowcu[13]. Jako ekstern ukończył szkołę realną w Łowiczu[13][14]. W latach 1904–1905 studiował w Warszawskim Instytucie Politechnicznym Cesarza Mikołaja II[14]. Wraz z braćmi od 1905 brał czynny udział w pracach agitacyjnych wśród robotników Zagłębia Dąbrowskiego[2]. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej – Frakcja Rewolucyjna i Związku Walki Czynnej[2][14]. Wielokrotnie więziony, zesłany na Syberię (1906–1907 i 1914), zawsze wracał do pracy niepodległościowej[2][14]. W 1912 ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Szkoły Politechnicznej we Lwowie[14][15].

Po odzyskaniu niepodległości został delegatem polskiego rządu do armii Antona Denikina, a po powrocie rozpoczął pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu[2]. W czasie wojny z bolszewikami 1920 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim[14]. Był członkiem Narodowej Partii Robotniczej i Stowarzyszenia Techników Polskich, a także zapalonym taternikiem, narciarzem i kajakarzem[15]. Po wycofaniu się z polityki poświęcił się zagadnieniom ekonomicznym, publikując prace z tej dziedziny[15]. Wygłaszał liczne odczyty dla sfer wojskowych na temat obronności przemysłowej kraju[15].

15 kwietnia 1914 ożenił się z Zofią z Ryżów herbu Godziemba (ur. 23 listopada 1885, zm. 24 lutego 1965), nauczycielką, dyrektorką Liceum na Bielanach w latach 1946–1960[16][17][18][14]. Mieszkali w Warszawie na osiedlu Żoliborz Urzędniczy przy ul. Wyspiańskiego 10 m. 3[1][17]. Miał syna[15]. Zmarł 8 maja 1938[2][15].

Brat Leon zmarł 24 sierpnia 1942 i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 348, rząd 5, miejsce 11)[19]. W tym samym grobie został pochowany Lesław Ringman ps. „Olek”, kapral podchorąży 229 plutonu Zgrupowania Żniwiarz, poległy 22 sierpnia 1944[20][19], pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  2. ↑ a b c d e f g h Z żałobnej karty: Ś.p. Al. Ringman. „Polska Zbrojna”. 146, s. 4, 1938-05-28. Warszawa. 
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  4. ↑ a b M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
  5. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  6. ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
  7. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  8. ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341.
  9. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  10. ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.
  11. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  12. ↑ Ringman 1934 ↓, s. 250–251, 254, 282.
  13. ↑ a b Ringman 1934 ↓, s. 248.
  14. ↑ a b c d e f g Łoza 1938 ↓, s. 620.
  15. ↑ a b c d e f Ś.p. Aleksander Ringman. „Przegląd Techniczny”. 12–13, s. 484–485, 1938-06-29. Warszawa. 
  16. ↑ Ringman 1934 ↓, s. 282–283.
  17. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].
  18. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JANINA RYŻANKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-08-23].
  19. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: LEON RINGMAN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-08-23].
  20. ↑ Lesław Ringman. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2022-08-23].
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
  22. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-08-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Ringman&oldid=67938731”