Alaksandr Dabrawolski

Alaksandr Dabrawolski

Аляксандр Дабравольскі

Pełne imię i nazwisko	Alaksandr Alhiertawicz Dabrawolski
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1958 Suła
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996 do 9 stycznia 2001
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska, frakcja „Działanie Obywatelskie”
Następca	wybory nie odbyły się
Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR
Okres	od 1989 do 1991
Przynależność polityczna	Międzyregionalna Grupa Deputowanych
Następca	stanowisko zlikwidowane
Zastępca przewodniczącego Zjednoczonej Partii Obywatelskiej
Okres	od 1995 do ?
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Obywatelska
Poprzednik	stanowisko utworzone
Przewodniczący Zjednoczonej Partii Demokratycznej Białorusi
Okres	od 1991 do 1995
Przynależność polityczna	Zjednoczona Partia Demokratyczna Białorusi
Następca	stanowisko zlikwidowane

Alaksandr Alhiertawicz Dabrawolski (biał. Аляксандр Альгертавіч Дабравольскі, ros. Александр Ольгертович Добровольский, Aleksandr Olgiertowicz Dobrowolski; ur. 23 listopada 1958 w Sule) – białoruski polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.

Życiorys

Zaświadczenie Alaksandra Dabrawolskiego o rejestracji na kandydata na deputowanego ludowego ZSRR

Urodził się 23 listopada 1958 roku we wsi Suła, w rejonie stołpeckim obwodu mińskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1982 roku ukończył studia na Wydziale Radiofizyki i Elektroniki, a w 1995 roku – na Wydziale Prawa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego, uzyskując wykształcenie odpowiednio inżyniera konstruktora i prawnika. W 1980 roku pracował jako technik w Naukowo-Badawczym Instytucie Fizyki Stosowanej w Mińsku. W latach 1982–1991 był inżynierem konstruktorem w Biurze Konstrukcyjnym Precyzyjnego Elektronicznego Budownictwa Maszynowego.

W latach 1989–1991 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komitetu Praw i Swobód Obywatelskich Rady Najwyższej ZSRR, był członkiem Międzyregionalnej Grupy Deputowanych. W latach 1992–1995 pracował jako wicedyrektor, pracownik naukowy Niezależnego Instytutu Badań Socjalno-Ekonomicznych i Politycznych. Był jednym z organizatorów Zjednoczonej Partii Demokratycznej Białorusi. W latach 1990–1991 pełnił funkcję członka jej Rady, w latach 1991–1995 – przewodniczącego. Po zjednoczeniu z Partią Obywatelską w 1995 roku objął stanowisko zastępcy przewodniczącego nowo powstałego ugrupowania – Zjednoczonego Partii Obywatelskiej.

W pierwszej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 29 listopada 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z plachanouskiego okręgu wyborczego nr 227 miasta Mińska. 5 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą, a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Praw Człowieka, Kwestii Narodowościowych, Środków Masowego Przekazu, Kontaktu ze Zjednoczeniami Społecznymi i Organizacjami Religijnymi. Był przewodniczącym Podkomisji ds. Środków Masowego Przekazu, Kontaktu ze Zjednoczeniami Społecznymi i Organizacjami Religijnymi. Należał do opozycyjnej wobec prezydenta Alaksandra Łukaszenki frakcji „Działanie Obywatelskie”. Od 3 czerwca był przewodniczącym grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Rzeczypospolitej Polskiej. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły.

Alaksandr Dabrawolski usiłował kandydować w wyborach parlamentarnych w 2004 roku, jednak został skreślony na odległość przez okręgową komisję wyborczą. W 2005 roku był jednym z organizatorów Kongresu Sił Demokratycznych i jednym z szefów sztabu przedwyborczego kandydata na prezydenta w wyborach 2006 roku, Alaksandra Milinkiewicza.

Pełni funkcję doradcy politycznego w gabinecie Swiatłany Cichanouskiej.

W marcu 2024 roku wyszła na jaw informacja, że Dabrawolski i trzy inne osoby zostały skazane zaocznie na cztery lata więzienia rzekomo za próbę zakłócenia referendum w 2022 roku.

Życie prywatne

Alaksandr Dabrawolski jest żonaty, ma dwoje dzieci. W 1995 roku mieszkał w Mińsku.

Bibliografia

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
• Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991–2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.).