Adolf Wierzbicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adolf Wierzbicki
Wiktor Rutowski
major major
Pełne imię i nazwisko

Adolf Władysław Wierzbicki

Data i miejsce urodzenia

17 września 1897
Kraków

Data i miejsce śmierci

24 grudnia 1992
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Adolf Władysław Wierzbicki[1], ps. „Wiktor Rutowski”[2] (ur. 17 września 1897 w Krakowie, zm. 24 grudnia 1992 w Londynie) – major Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 września 1897 w Krakowie, w rodzinie Walerii[2][3]. W czasie I wojny światowej, jako pomocnik handlowy, stanu wolnego, wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 1 pułku piechoty[2].

25 września 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 października 1919 podporucznikiem w piechocie. Służył wówczas w 5 pułku piechoty Legionów[4]. W czerwcu 1921 był przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 5 pp Leg.[5], a w listopadzie tego roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sochaczew na stanowisku II referenta[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 878. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 5 pp Leg.[7] Później został przeniesiony do 72 pułku piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w PKU Sochaczew w Grodzisku[8]. 4 czerwca 1923 przydzielony został do PKU Starogard na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat tucholski[8][9]. Z dniem 16 sierpnia 1923 przydzielony został do PKU Zamość na stanowisko II referenta[10][11]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 384. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12][13]. W lutym 1926, po reorganizacji komendy, został zatwierdzony na stanowisku kierownika II referatu poborowego[14]. W kwietniu następnego roku został przesunięty na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw[15][16][17][18]. W marcu 1939 pełnił służbę w Departamencie Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu Wydziału Uzupełnień[19].

W czasie II wojny światowej pełnił służbę w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii (numer służbowy RAF P-1182)[20]. Został mianowany majorem[21]. Zmarł 24 grudnia 1992 w Londynie i został pochowany na cmentarzu Gunnersbury[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 32, sprostwowano imiona z „Adolf” na „Adolf Władysław”.
  2. a b c Żołnierze Niepodległości : Wierzbicki Adolf, ps. „Wiktor Rutowski”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-06-29].
  3. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-29]..
  4. Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 93 z 1919, poz. 3491.
  5. Spis oficerów 1921 ↓, s. 40.
  6. Przydziały oficerów w związku z reorganizacją Urzędów Poborowych. „Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa”. 179, s. 4, 1921-11-05. Warszawa. .
  7. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 86.
  8. a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923, s. 393.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331, 429, 1479.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 6 września 1923, s. 545.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 292, 371, 1353.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 741.
  13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 34, w marcu 1939 zajmował 23. lokatę.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926, s. 9.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 114.
  16. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136, 211.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 55, 527.
  18. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 51.
  19. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 439.
  20. a b Krzystek i Krzystek 2012 ↓, s. 606.
  21. Jan Koźmiński: Foto grobu majora Adolfa Władysława Wierzbickiego. Niebieska eskadra. [dostęp 2023-06-29].
  22. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 369.
  24. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-29]..
  25. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-29]..
  26. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 12 czerwca 1923, s. 391.
  27. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 34.
  28. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 34.
  29. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-29]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]