Adela Comte-Wilgocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adela Comte-Wilgocka
Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1875
Warszawa

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1960
Warszawa

Typ głosu

sopran

Gatunki

opera

Zawód

śpiewaczka operowa, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób Adeli Comte-Wilgockiej na Cmentarzu Powązkowskim

Adela Comte-Wilgocka (ur. 18 listopada 1875 w Warszawie, zm. 5 kwietnia 1960 tamże)[1] – artystka śpiewaczka (sopran) i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Gustawa Wilgockiego i Adeli z Majewskich (1849–1919), nauczycielki śpiewu. Ukończyła gimnazjum II w Warszawie i Warszawski Instytut Muzyczny[2]. Następnie kontynuowała studia w Paryżu, gdzie była uczennicą J. B. Sbriglii i J. Reszkego. 17 grudnia 1897 debiutowała partią Zuzi w „Verbum nobile” w Warszawskich Teatrach Rządowych, do zespołu opery WTR została zaangażowana we wrześniu 1898[1]. Zrezygnowała z kariery operowej i w latach 1905–1933 występowała na estradzie. Od 1910 pracowała także jako pedagog w szkole muzycznej w Warszawie. Profesor śpiewu solowego w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie (od 1920) i w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina[2].

Po II wojnie światowej profesor zwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Łodzi i Warszawie. W roku akademickim 1945/1946 pełniła funkcję dziekana Wydziału Wokalnego PWSM w Łodzi. Wykształciła wiele pokoleń śpiewaków, jej uczniem był np. polski tenor liryczny - Wiktor Brégy, ale także Jadwiga Dzikówna, Zofia Śliwińska, Adela Winiarska.

Zmarła 5 kwietnia 1960. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 180-3-1,2,3)[3].

Była żoną Henryka Comte (zm. 1933), matką Henryka (1901–1980), adiutanta prezydentów St. Wojciechowskiego i I. Mościckiego[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adela Wilgocka (Comte), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-07-07].
  2. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 44. [dostęp 2021-07-07].
  3. a b Cmentarz Stare Powązki: URBAN MAJEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-07-07].
  4. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1084 „za wybitną działalność artystyczną”.
  5. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  6. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]