17 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
17 Dywizja Strzelecka
17-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1918, 1941

Rozformowanie

1941, 1945

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

21 Korpus Strzelecki
33 Armia

Odznaczenia

17 Dywizja Strzelecka (ros. 17-я Бобруйская Краснознаменная стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.

W 17 DP służbę pełnił Iwan Koniew jako dowódca 50 pułku piechoty, wchodzącego w jej skład. W 1928 roku o pracy Koniewa na tym stanowisku przełożony napisał: Pełen inicjatywy, energiczny i zdecydowany dowódca. W 1931 roku Iwan Koniew został mianowany dowódcą 17 DP[1].

17 DP przybyła na wojnę zimową z Finlandią z Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Brała udział w przygotowaniach do zajęcia państw nadbałtyckich, potem przerzucona na południe kraju, powróciła do Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego.

W czasie ataku Niemiec na Związek Radziecki (22 czerwca 1941 roku) 17 DP dowodził płk. Terenty Baczanow, i walczyła ona przeciw armii niemieckiej w składzie 21 Korpusu Strzeleckiego[2]. W dniu 19 września została rozwiązana.

Po ponownym sformowaniu 26 września 1941 roku wzięła udział w walkach w obronie Moskwy w listopadzie 1941 roku. Wchodziła wtedy w skład 33 Armii[3]. Za te walki otrzymała miano 11 Dywizji Gwardyjskiej[potrzebny przypis].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • Iwan Koniew (01.03.1931 — 21.11.1932)
  • płk Terenty Baczanow (19.05.1938 — 29.06.1941)

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 55 pułk strzelecki
  • 271 pułk strzelecki
  • 278 pułk strzelecki
  • 20 pułk artylerii
  • 390 pułk artylerii haubic
  • dywizjon przeciwpancerny
  • dywizjon artylerii przeciwlotniczej
  • batalion rozpoznawczy
  • batalion saperów
  • inne służby.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]