Żelazne prawo płac D. Ricardo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Żelazne prawo płac D. RicardoDavid Ricardo płace uważał za niezbędną cenę utrzymania równowagi na rynku pracy bez wzrostu ani spadku ich liczby. Ta zależność została określona jako „żelazne prawo płac”. Miało ono dostosowywać poprzez wysokość płac wahania popytowo-podażowe na rynku pracy. Z tego „obiektywnego” prawa miała wynikać nieuchronność utrwalanych od wieków stosunków społecznych. Co więcej, jakiekolwiek korekty uważał za niedopuszczalne, twierdząc, że „płace, podobnie jak wszystkie inne umowy, należy pozostawić działaniem lojalnej i wolnej konkurencji na rynku, a ustawodawstwo nie powinno ich nigdy regulować”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • „Polityka gospodarcza” – podręcznik dla studentów, redakcja Tadeusz Włudyka