Wikipedysta:Dominik Duda/Ks. Bernardyn Dziedziak

Ks. Bernardyn Dziedziak (ur. 28 kwietnia 1900 w Białej Wyżnej, zm. 21 lutego 1986 w Ujanowicach) - polski duchowny rzymskokatolicki, wieloletni proboszcz Parafii Ujanowice i dziekan dekanatu ujanowickiego.

Bernardyn Dziedziak

Kanonik honorowy Kapituły Katedralnej dziekan dekanatu limanowskiego i dekanatu ujanowickiego
Ks. Bernardyn Dziedziak w stroju Kanonika
Ora et labora Módl się i pracuj
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1900 Biała Wyżna
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1968 Ujanowice
Miejsce pochówku	cmentarz parafialny w Ujanowicach
Proboszcz parafii Ujanowice
Okres sprawowania	4 września 1930 – 19 kwietnia 1981
Diecezjalny sekretarz generalnego Związku Katolickiej Młodzieży w Tarnowie
Okres sprawowania	1 sierpnia 1929 – 4 września 1930
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	diecezja tarnowska
Prezbiterat	29 czerwca 1923
Odznaczenia
Expositorium canonicale (24 XII 1936), Rochettum et Mantolettum (22 XII 1938), Kanonik honorowy Kapituły Katedralnej (19 V 1950)

Ksiądz Bernardyn Dziedziak, pełnił posługę duszpasterską w parafii Ujanowice w latach 1923-1981. Jego życie było poświęcone służbie Bogu i wspólnocie, a szczególnie zwrócone ku trosce o powołania kapłańskie. Jego duszpasterska praca obejmowała różne obszary, a szczególnie zwrócona była ku walce z alkoholizmem.

Ksiądz Dziedziak był również gorliwym duszpasterzem młodzieży. Zatroskany o ich rozwój duchowy i intelektualny, wspierał Tajne Nauczanie, a nawet udostępnił pomieszczenia na potrzeby nauki. Jego oddanie sprawie powołań kapłańskich było zauważalne w liczbie kapłanów i sióstr zakonnych, które wyszły spod opieki parafii w Ujanowicach. Wśród jego działań warto wymienić organizację Jubileuszu 50-lecia Kapłaństwa, na którym szczególne miejsce zajmowało "Siewcy Powołań". Wspierał młodych ludzi, pomagając im osiągnąć wykształcenie i udzielając wsparcia finansowego.

Ksiądz Bernardyn Dziedziak zyskał szacunek za swoją troskę o powołania kapłańskie oraz zaangażowanie w walkę z nałogiem alkoholizmu. Jego oddanie Bogu, wspólnocie i młodzieży pozostawiło trwały ślad w historii parafii Ujanowice. Zmarł po długiej i owocnej posłudze duszpasterskiej, pozostawiając dziedzictwo wiary i oddania służbie bliźnim.

Życiorys

Dom rodzinny

W domu panowała atmosfera wzorowana na Najświętszej Rodzinie z Nazaretu, a trzy główne wartości, które dominowały, to Pan Bóg, wzajemna miłość oraz duch ofiary, pracy i trudu życia.

Ojciec ks. Bernardyna był prostym człowiekiem pochodzącym ze wsi, ale jednocześnie inteligentnym i zdolnym. Jego głębokie nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa widoczne było w czytaniu książek ascetycznych i modlitwach, które często przekazywał dzieciom.

Rodzina angażowała się również w praktyki religijne, takie jak uczestnictwo we Mszy Świętej. Ojciec podejmował starania, aby wszyscy członkowie rodziny uczestniczyli w nabożeństwach. Rodzice dbali również o to, aby dzieci rozumiały znaczenie ważniejszych świąt i umiały korzystać z nich w modlitwie.

Klimat w rodzinie ks. Bernardyna charakteryzowała także praca, oszczędność i zadowolenie z tego, co się ma. Ojciec przekazywał zasadę "Módl się i pracuj" oraz przypominał, że "kto nie pracuje, niech też nie je". Dzieci w rodzinie zostały wychowane do pracy, oszczędności i zadowalania się tym, co posiadały. Rodzice nauczyli ich wartości pracy rolnej i domowej oraz pokazywali, jak być zadowolonym z niewielkich rzeczy.

Choroba ks. Dziedziaka

Ksiądz Bernardyn Dziedziak doświadczył poważnej choroby podczas studiów seminaryjnych. W czasie miesięcznego pobytu w szpitalu napisał "Refleksje moje z czasu choroby", gdzie dzielił się głębokimi przeżyciami duchowymi z tego okresu.

Choroba rozpoczęła się w drugim roku studiów. W szpitalu, mimo trudności fizycznych i psychicznych, ksiądz Bernardyn doświadczał łaski Bożej. Opisuje momenty, gdy zastanawiał się nad przyczynami swojej choroby, a modlitwa stała się dla niego źródłem zrozumienia głębszych sensów i celów życia.

W trakcie choroby zwrócił się do Matki Najświętszej i Anioła Stróża, szukając duchowego wsparcia. Wspominał, jak Jezus, obecny w Najświętszym Sakramencie, stał się dla niego prawdziwym Przyjacielem i źródłem nieocenionego szczęścia w trudnych chwilach.

Ks. Bernardyn Dziedziak na schodach starej plebanii

W szczególności, podczas choroby postanowił i przyrzekł Matce Najświętszej, że jeśli wyzdrowieje, odda się całkowicie Panu Jezusowi, a Eucharystia stanie się centrum jego życia. Przeżył chwile niezmierzonego szczęścia podczas przyjmowania Komunii świętej w łóżku, co umocniło jego związek z Bogiem.

Choroba była dla niego okazją do głębokiej refleksji nad swoją duchowością, pokorą i oddaniem Bogu.

Probostwo w Ujanowicach

Ksiądz Bernardyn Dziedziak został skierowany do parafii Ujanowice 1 sierpnia 1923 roku jako neoprezbiter. Na początku był wikariuszem, ale po śmierci proboszcza Ernesta Christa, parafianie usilnie prosili biskupa o mianowanie go nowym proboszczem. W rezultacie, 4 września 1930 roku ks. Bernardyn został oficjalnie nominowany na stanowisko proboszcza w Ujanowicach.

Od samego początku swojej pracy proboszczowskiej, ks. Bernardyn pragnął dokonać odnowy moralnej w parafii. Poświęcał życie, zdrowie i siły, aby doprowadzić ludzi do Boga. Jego gorliwa praca została doceniona. Był znany jako kapłan gorliwy, sumienny, dobroduszny i odpowiedzialny za dusze powierzone mu parafii.

Jego posługa duszpasterska obejmowała czternaście parafii, a jako kapłan był szanowany i ceniony przez społeczność.

Kaplica na Podchełmiu

Rok 1930. Ks. Bernardyn Dziedziak (z prawej) i ks. Franciszek Pajdo (z lewej) z grupą młodzieży męskiej w Ujanowicach.

Kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa na Podchełmiu to istotne miejsce w diecezji tarnowskiej, zlokalizowane w dekanacie grybowskim, w Parafii Grybów. Jej historia sięga roku 1934, kiedy to została wzniesiona przez braci ks. Ignacego i właśnie ks. Bernardyna Dziedziaków.

W okresie II wojny światowej, Podchełmie stało się terenem działań partyzanckich, a kaplica często służyła jako miejsce mszy św. dla partyzantów. Niemcy, z powodu tej działalności, nadali kaplicy nazwę "Banditen Kirche" – czyli "Kościół bandytów". W 1984 roku, dla upamiętnienia ofiar wojny, obok kaplicy postawiono pomnik. Jego celem było uczczenie mieszkańców ziemi grybowskiej, którzy zostali pomordowani w czasie II wojny światowej. Pomnik został zaprojektowany przez profesora Bronisława Chromego z Krakowa, zgodnie z koncepcją Witolda Popławskiego, a prace wykonano w pracowni inżyniera Sapy w Tarnowie.

Czasy komunizmu

W dobie PRL-u Polska była świadkiem zorganizowanej walki państwa z religią i Kościołem. Represje wobec duchowieństwa i osłabianie autorytetu Kościoła były elementem tej walki, a te działania obejmowały cały kraj, również mniejsze społeczności lokalne, takie jak parafia Ujanowice.

W Polsce, już od roku 1949, działało "kino objazdowe," które miało szerzyć propagandę komunizmu, szczególnie przeciwko duchowieństwu. Działało to głównie poprzez projekcje filmów w szkole, co narażało zwłaszcza dzieci na ideologiczne oddziaływanie. Ksiądz Bernardyn Dziedziak, będący proboszczem parafii w tym czasie, stał się celem represji władz komunistycznych ze względu na swoją powszechną popularność i szacunek w społeczności.

Ks. Kanonik Bernardyn Dziedziak z kard. Karolem Wojtyłą

Ksiądz Dziedziak był często wzywany na przesłuchania, gdzie stawiano mu zarzuty polityczne i utrudniano pracę duszpasterską. Władze próbowały wykorzystać duchownych do współpracy, ale w przypadku ks. Dziedziaka, nigdy do tego nie doszło. Opowiada on o sytuacji, kiedy został wezwany do udziału w proteście przeciwko rzekomym nadużyciom w "Caritasie" we Wrocławiu. Kiedy odmówił udziału, został poddany presji i groźbom, jednak wraz z innymi księżmi stanowczo odmówili udziału w proteście.

Te wydarzenia ilustrują metody represji stosowane przez władze komunistyczne wobec Kościoła, w tym wykorzystywanie duchowieństwa do celów propagandowych i próby zaangażowania ich w walkę przeciwko własnym biskupom. Ksiądz Dziedziak stał się symbolem oporu wobec represji, co przyczyniło się do tego, że był postrzegany jako wrogi komunizmu przez lokalne władze.

Śmierć

Śmierć ks. Bernardyna Dziedziaka, to chwila, która przeszła do historii parafii Ujanowice. Mimo wcześniejszych oznak osłabienia zdrowia, Ks. Dziedziak kontynuował swoją posługę duszpasterską do ostatnich chwil życia.

W okresie poprzedzającym śmierć, ks. Dziedziak wyraził swoje zaniepokojenie stanem zdrowia, ale postanowił nie rezygnować z codziennych obowiązków. Nawet w chwili przyznania się do bardzo osłabionego serca, nie uległ presji odpoczynku w łóżku. Mimo trudności zdrowotnych, uczestniczył w wydarzeniach kościelnych, aż do samego końca.

Ks. Bernardyn Dziedziak celebrujący Mszę Świętą Trydencką

21 lutego, w dniu śmierci, ks. Dziedziak pracował nad sprawozdaniem do Urzędu Skarbowego. Po nabożeństwie, znaleziono go martwego przy biurku, z głową opuszczoną nad książką kasową. Zmarł siedząc, w trakcie pracy. Jego ostatnie chwile były godne szacunku, z umartwieniem i skupieniem na obowiązkach duszpasterskich.

Przed śmiercią, ks. Dziedziak spisał swoje ostatnie rozporządzenie, uzupełnienie testamentu, precyzyjnie opisując, jak mają być odprawione Msze św. i jakie mają być rozporządzenia związane z jego oszczędnościami na częściowe pokrycie kosztów pogrzebu. Jego słowa i działania jasno wskazywały, że przyjął swoją śmierć z godnością i pogodą ducha.

Ks. Bernardyn Dziedziak, który przez 51 lat pełnił funkcję proboszcza w parafii Ujanowice i przez 63 lata poświęcił się duszpasterstwu, pozostawił trwały ślad w historii parafii i w sercach wiernych. Jego oddanie Kościołowi i ludziom oraz postawa wobec śmierci stanowiły inspirację dla wielu.

Zmarł w opinii świętości

Biskup Piotr Bednarczyk 22 lutego 1986 roku tak mówił o śp. ks. Bernardynie Dziedziaku: "Umarł kapłan święty. Oczywiście tego słowa: „święty” używam dla celów prywatnych. Z potrzeby serca, jakiegoś osobistego wewnętrznego przekonania. Czcimy na ołtarzach wielu kapłanów – św. Jan Maria Vianney, św. Jan Kanty, św. Jan Nepomucen i wielu, wielu innych. I to mi można chyba powiedzieć: że zmarły śp. ks. Bernardyn Dziedziak był w ich stylu".

O wyjątkowości tego kapłana byli przekonani wszyscy. "Żegnacie takiego proboszcza, jakiego już nie będzie mieć. Drugiego takiego nie będzie" - powtarzał ujanowiczanom na pogrzebie śp. księdza Dziedziaka ówczesny biskup tarnowski Jerzy Ablewicz.